فاصله بین دو دلتنگی...
سلام
دلتنگی... دلتنگی... دلتنگی... دلتنگی...
رسیدن... سلام و احوالپرسی و روبوسی... خندیدن... برج میلاد... کلی عکس... حس خوب آرامش و شادی... شام دور هم ... صبحانه با هم خوردن... پارک آب و آتش ... شیرینی لادن و هندونه رسیده... خنده و بازی بچه ها...
هفت حوض... خرید کردن... بستنی... ناهار با هم پختن... یک چرت آروم بعدازظهر... پارک ساعی... کلی جوک گفتن و خندیدن...شام املت خوردن در کنار هم...
بازی های پسرک و داییش... خندیدن های از ته دل... فرحزاد... شاتوت های درشت... پارک ملت... رقص آب و موسیقی... بستنی... بادکنک بازی بچه ها... قدم زدن و گپ زدن... شام ساده دورهمی...
صبح زود بیدار شدن... باز هم چمدان های بسته شده... روبوسی... خداحافظی... ایستادن کنار در و نگاه کردن... پاک کردن اشک های پسرک...
و باز هم دلتنگی ... دلتنگی... دلتنگی...
امیدوارم خیلی زود برگرده این مهمون عزیز
مامان و برادرم بودند. فکر نمی کنم
خوبه که دلتنگی هاتون به هم نچسبیده و یه فاصله هایی به این قشنگی بینشون هست.
بله! واقعا این فاصله ها اگرچچه کوتاهه ولی خیلی انرژی بخشه
والا اینهمه تو این پاراگرافا به من خوش میگذشت کفشای دایی رو مخفی میکردم 3 روز دنبالش بگرده...
و بشرطی نشون میدادم که بازم 3 بار دیگه همینطوری خوش بگذره...
اصن میدونین بعضی ادما زندگی طبیعی رو بهم میزنن
مثلن یهو بهت اینقدر خوش میگذره که ناخودآگاه شاعر میاد جلوی چشمت و میگه
ماهی ... پسرک ... ایکس ها و ایگرگها...
شما و اینهمه خوشبختی محاله محاله محاله
سلام
جاشون خالی نباشه
ایشالا زود زود یا شما میرین یا اونا میان
ان شاا... ممنون عزیزم
یا من خنگ شدم یا شما رمزی نوشتی
این یک پست فشرده درباره سفر سه روزه مادر و برادرم به تهران بود.
خوبه که لا اقل اگه دلتنگی هست،دلخوشی هم هست.امیدوارم این دلتنگی هم بزودی برطرف بشه.
درست میگید مینو خانم.
چقدر دور بودن از عزیزان و خانواده سخته.
امیدوارم عزیزانتون در شادی و سلامت باشن اردیبهشتی جان
ممنون عاصی جان
خیلی از هم دورید؟
دلتنگی سخته عوضش دیدار رو شیرین میکنه
6 ساعت!
جاشون خالی نباشه هرچند که می دونم هست .تو این زمینه خیلی درکت می کنم.
ممنون عزیزم
چرا کامنت حذف شد؟
آقای محترم، بدلیل اینکه نوشته های شما خارج از چارچوبهای این وبلاگ می باشد کامنت های شما حذف خواهد شد. آقای اردیبهشتی.
آخی جای برادر مهربون خالی نباشه ایشالله تند تند بیاد پیشتون
ممنون عزیزم
پس کو کامنت من
کامنتی نرسیده از شما
مهم اون لحظات خوشی بوده که گذشته
وگرنه اشک و حسرت و اه که همیشه هست
درست میگید
امان از این دلتنگی که نه زمان می شناسه و نه مکان .
الهی برافتد نشان جدایی ...
واقعا
===========================
=======================
===================
اومدم کامنت بدم که جواب آقای اردیبهشتی رو دیدم!
با اینکه من بارها از ایشون خواستم که دست به قلم ببرند ، بی توجه از خواسته ام رد شدند .
این انتقاد بهشون وارده که چرا سکوت کردند تو این مدت در حالی که ما باید حضور ایشون رو تو جواب کامنتها یا تو کامنتدونی بعضی از وبلاگها ، ببینیم .
+آقای اردیبهشتی ، مجددا" ازتون میخوام که بجای سکوت و نوشتن جواب کامنت ، سکوتتون رو بشکنید.
و امیدوارم ، اینبار ، مثل اون یکی کامنت هایی که به آقای اردیبهشتی دادم بی جواب نمونه و با بقیه کامنت ها تایید و جواب داده بشه و به سرنوشت کامنت های سابق گرفتار نشه.
راستی ؛
جناب پوارو چه کامنتی گذاشتی که تو بلک لیست رفتی؟چون تو جواب نوشته شد که حذف خواهد شد!
پ.ن:
+شرمنده خانم اردیبهشتی ، تو وبلاگ سابقتون اگر من میخواستم کامنتی برای اقای اردیبهشتی بزارم ، تو پست خودشون براشون کامنت میذاشتم ولی اینجا من از ایشون پستی ندیدم که بخوام مستقیم به خودشون کامنت بدم.
================
====================
===========================
آقای اماسیس،
من یک پست گذاشتم . امیدوارم که مفید باشد.
امروز اومدم دیدم چیزی ننوشتین . عصر یکشنبه خوبی داشته باشین
ممنون سایه جان. درسته خیلی سرم شلوغه این مدت
عزیزم دلتنگ نباشی اگر این دلتنگی ها نباشه اون قشنگی ها و خنده ها و مهمون بازی ها اصلا دیده نمی شه اونم به این پررنگی
ممنون. درست میگی
دیدار عزیزان همیشه دلچسبه و خداحافظی باهاشون همیشه سخت...
ولی شوق دیدار مجدده که این سختی رو آسون میکنه...
انشالله هر جا هستند همیشه سلامت و شاد باشن...
ممنون عزیزم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم