وایبر! بودن یا نبودن؟! مسئله این است!!!!

سلام

بشر از قدیم نیاز به زندگی اجتماعی داشته. برای گریز از تنهایی راه های مختلفی را امتحان کرده. تا 40-50 سال قبل زن های فامیل یا همسایه ها گه گاه دور هم جمع می شدند و یک سکنجبین و کاهویی باهم می خوردند و یک سبزی پاک می کردند و کلی حرف می زدند و این نیاز را برطرف می کردند.

بعدها با فراگیرتر شدن تلفن دیگه نیاز به رفتن خونه یکدیگر نبود و می شد هر وقت دل آدم گرفت یک زنگی به مامانی، خاله ای، دوستی زد و بعد از کمی صحبت احساس بهتری پیدا کرد.

بعد از اون با اومدن اینترنت و شبکه های اجتماعی دامنه ارتباطات مردم وسیع تر شد و از خاله و عمو و پسردایی به افرادی در شهرها و کشورهای دیگه رسید.

این روزها هم که گوشی های هوشمند و اینترنت وای فای و وایبر و واتس اپ و لاین و ایستاگرام و... دیگه آخرین موانع را هم برداشته.

این تکنولوژی ها یک خوبی هایی داره و یک بدی هایی.

جدا از بحث اعتیاد و دور شدن عاطفی اعضای خانواده ها و... معضل دیگه اش فراگیر شدن پیام های جعلی و یا متن های ادبی سرقتی با 200 تا نویسنده است!!!!!

یک متن ادبی را با چند نویسنده مختلف دریافت می کنی که احتمالا هیچ کدوم نویسنده اصلی این متن نبودند. جمله شوپنهاور را به اسم سارتر می زنند، جمله سارتر را به اسم نیچه و... سخنان حکیمانه از زبان دکترحسابی میگند بعد همون سخن را از زبون دکتر شریعتی بعد برحسب شرایط پای تهمینه میلانی و سمیمن بهبهانی و ... را هم به وسط می کشند.

بدتر از اون پیام های هشدار دهنده ای است که جد هشتاد و سومت را هم قسم داده که باید این متن را منتشر کنی و کپی اجباریه. بعد از یک سری مواد سمی مجهول و بی نام که یکهویی توی یک مواد غذایی پیدا شده و در لحظه می زنه خاندانت را کل اجمعین سوسک می کنه، خبر میده که از قضا یا رییس بیمارستان نمازی پرده از این راز وحشتناک برداشته یا رییس بیمارستان امام خمینی!!!!! جالبه متن همه شبیه همه فقط اسم ماده غذایی و اسم بیمارستان گه گاه عوض میشه! بعد هیچ وقت هم نمیگند خوب این ماده سمی چی هست؟!

بامزه ترینش یک ویروس کشنده به اسم علمی Boghs بود که اگه از طریق اشک خارج نشه می زنه معده ات را می ترکونه و بعد محل تجمعش هم توی گلوهه!!!!!!!!!!

یا کلی پیام هایی که همه افتخارات دنیا را از سه هزار قبل و سه هزار بعد به کوروش کبیر و داریونش نسبت داده! مثلا لباس زیر ملکه هخامنشی که هنوز لکه شیرش روش خشکیده مونده و با یک تکنولوژی ماورای زمینی اسم خلیج فارس روی دو تیکه چپ و راست این لباس خاک برسری نوشته شده! اونم فقط با نور یو وی قابل دیده و من موندم چه طور اسم این خلیج با عظمت را روی لباس زیر ملکه نوشتند؟! جا قحطی بود برای اثبات حقانیت مالکیت برحق ایران؟!؟! مثلا نمی شد رو تاج خود پادشاه یا حداقل زیرپوشش حک کنند؟! پادشاهان قبلی ما غیرت نداشتند؟! اگه یک دفعه پادشاهان سایر ممالک ازشون مدرک می خواستند لباس زیر اهل و عیال را می کوبوندند رو میز مذاکره؟!؟!؟!

باحال ترش اینه که با جذر و مد دریا هم سایزش کوچیک و بزرگ میشه! حالا به فرض که واقعا این جوری باشه مگه هیکل آدم ها با جذر و مد بزرگ و کوچیک میشه؟! یعنی ما صبح سایز 38 هستیم شب سایز 42؟!؟!

یا از همه بدتر فیلم هایی که توی واتس اپ میاد! یعنی فیلم عروسی ملت و جفتک پراکنیشون و رقص حمید لو.لایی و مهمونی فلان هنرپیشه آخه به ما چه؟! حریم خصوصی برای این ها معنی هم داره؟!

وقتی وای فای را روشن می کنی بمباران پیام میشی! بعد 99 درصد تکراری! حالا یک مقداریش هم که مفاهیم زیبا داره این قدر زیاد برای آدم میاد که ارزش معناییش به سمت صفر میل می کنه! این قدر جوک برای آدم میاد که سرسری یک نگاهی می اندازه که شماره 286 پیام نخوانده پاک بشه! دیگه خنده بعید می دونم به لب کسی بیاد!

دوستان، عزیزان هر چیزی اگه از حدش رد بشه تبدیل به معضل میشه! اگه خواستید پیامی ارسال کنید قبلش ببینید درسته یا نه؟! از صحتش مطمئن باشید. مخصوصا اونی که حالت علمی داره. اگه یک پیام واقعا صحت داشته باشه اولا اسم شخص، دانشگاه، ماده سمی یا شیمیایی به صورت کامل، واضح و علمی بیان میشه. ته متن حتما منبع بیان میشه یا لینک خبر گذاشته میشه. خواهشا هر پیامی را ارسال نکنیم. این جوری باعث ایجاد و پخش یک سری شایعات میشیم.

خود من خیلی حساسم روی انتشار این پیام ها. یک زمانی هر کسی توی گروه از این پیام های کذب و غلط می داد سعی می کردم مودبانه و با بیان دلیل بهش بگم این پیام اشتباهه و قبلش کلی عذر می خواستم. ولی عکس العمل بیشتر دوستان خیلی بد بود. انگار دارم به شخصیت اون ها توهین می کنم. یک روز که یکی از بچه ها گفت تو انگار لذت می بری ما را ضایع کنی...

واقعا دلم گرفت! چه لذتی؟! واقعا چه لذتی؟! غیر از این بود که می آمدم خودم را خراب کنم تا کمی از انتشار اکاذیب جلوگیری کنم؟ اشتباه من چی بود که وظیفه خودم می دونستم اگه چیزی می دونم بی تفاوت نباشم؟!

اگه ما مدام می نالیم که کشورمون روز به روز داره پسرفت می کنه و از پیشرفت دوریم، حداقل سعی کنیم از خودمون و روابط جزییمون شروع کنیم و کمی حساب شده تر از این ابزار تکنولوژی استفاده کنیم.  

پیوست: همین وایبر و ... باعث شده وبلاگستان از رونق بیوفته! خیلی وبلاگ ها آپ نمیشه یا دیر به دیر آپ میشه. میزان وبلاگ خونی و کامنت گذاری اومده پایین. چرا؟! آخه چرا؟! خیلی غم انگیزناکم!!!!!!!! اگرچه من هم جزو استفاده کنندگان این تکنولوژی ها هستم ولی هیچ چیز را، هیچ چیز را با وبلاگم عوض نمی کنم.