به مناسبت روز ولنتاین...

سلام

گفت: می دونی؟! معشوقه بودن خیلی بهتر از همسر بودنه! بعد تو چشم هام نگاه کرد و پرسید می دونی چرا؟!

ولی منتظر جواب من نموند و خودش ادامه داد: چون معشوقه ها محدودیت ها و وظایف همسران را ندارند. یک مرد نمی تونه زندگی معشوقه اش را کاملا تحت تسلط و اختیار خودش در بیاره. نمی تونه مجبورش کنه بر خلاف نظر خودش و موافق با سلایق مرد لباس بپوشه یا رفتار کنه. درگیر روابط پیچیده فامیلی نمیشه. مدام نگران نیست حالا مامانش چی گفت و باباش چی جواب داد. مرده هم نمی تونه اخم و تخم کنه که چرا به مامانم اینو گفتی یا چرا به خان دایی فلان احترام را نگذاشتی. نمی تونه بهش بگه کجا رفتی؟! با کی بودی و یا من دوست ندارم با فلانی حرف بزنی. زن زندگی خودش را داره. اختیار خودش را داره و استقلال خودش را داره.

بعد آهی کشید و گفت: از همه مهم تر رابطه زناشویی وظیفه اش نیست که تحت هر شرایطی باید بهش تن بده! خیلی از مردها وقتی زن گرفتند انگار پول دادند و یک قرارداد مادام العمر بستند که زن تحت هر شرایطی باید با مرد رابطه برقرار کنه. مهم نیست اون لحظه حسش را داره. مهم نیست لذت می بره. مهم نیست از لحاظ عاطفی یا فیزیکی ار.ضا میشه. اصلا مهم نیست به اون هم خوش می گذره یا نه؟! نظرش ابدا مهم نیست. چون مرد خواسته، وظیفه اشه و اگه بگه نه! باید کلی اخم و تخم و غر و قهر و تهمت و ... را تحمل کنه!

ولی برای معشوقه این طور نیست. مرد برای رسیدن به همون رابطه باید کلی ناز طرف را بخره. باید اون را تامین کنه، چه از لحاظ جسمی و عاطفی و چه از لحاظ مادی! مرد برای جلب نظر معشوقه اش کلی حرف های قشنگ و عاشقانه می زنه. ازش تعریف می کنه. تحسینش می کنه. به حرف هاش گوش می کنه و تاییدش می کنه. براش مرتب کادو می خره و خرجش می کنه. حواسش هست کاری نکنه که طرف ازش برنجه. برای جلب توجه معشوقه اش مدام به خودش می رسه و اون جوری رفتار می کنه که اون دوست داره. سعی می کنه توی رابطه جذاب به نظر برسه و به طرف مقابل هم خوش بگذره. این رابطه را وظیفه زن نمی دونه و براش لطفیه از طرف زن و یا هدفی که بعد کلی تلاش بهش رسیده.

خلاصه که معشوقه بودن خیلی بهتر از همسر بودنه!

حداقلش توی روز ولنتاین معشوقه ها تبریک می شنوند. کادو می گیرند و یا سوپرایز می شند ولی همسران فراموش شدگان این روزند. چون دوست داشتنِ شوهرانشون براشون یک اجباره و نه یک لطف!

بعد آهی کشید و ساکت شد.

خواستم بهش بگم این طور نیست. همسران امنیت و حمایتی دارند که معشوقه ها ندارند. خواستم بگم زندگی اون ها ثبات داره. خواستم بگم محبت به همسران عمیق تره حتی اگه نشونش ندهند و ...

بعد یک نگاهی به زندگی خیلی از زنان دور و برم انداختم. زنانی که مدت هاست مورد تعریف قرار نگرفته اند، تحسین نشده اند، ازشون برای انجام لطفی خواهش نشده، هیجان نداشته اند، کسی مدت هاست حوصله گوش کردن به حرف هاشون را نداره، به مناسبت های مختلف کادو نگرفته اند، مدت هاست برای کسی تک و بی نظیر و بی همتا نبوده اند، مدت هاست برای کارهایی که انجام می دهند مورد قدردانی قرار نگرفته اند انگار از روز ازلی وظیفه شان بوده است...

زنانی که مدت هاست عشق را فراموش کرده اند...

برای همین چیزی نگفتم و سکوت کردم...

روز عشاق به تمام کسانی که مدت هاست عشق را تجربه نکرده اند و از خاطر برده اند معشوقه بودن چه مزه ای داره، مبارک

پیوست 1: وبلاگستان عزیز لینک وبلاگ بنده را قورت داده است! بی خود نبود حس خوشایندی نسبت بهش ندارم! فکر کنم اونم متوجه این موضوع شده!

پیوست 2: در راستای همین پست می خواهم یک پست بگذارم ولی خصوصی. یک پست برای زنان. اگرچه خواندنش برای مردان هم بسیار مفید است ولی چون دنیای مجازی نشون داده همون بی جنبگی های دنیای حقیقی را داره، ترجیح می دهم خوانندگان این پست خانم باشند. رمز همان رمز پست های زنانه قبلی است. دوستان خانم وبلاگ دار یا آشنایی که رمز را ندارند یا فراموش کرده اند بگند تا رمز را بهشون بدهم.

پیوست 3: خاتون عزیز من را به یک بازی دعوت کرده، به زودی انجامش می دهم.