انسان مثل بهار، انسان مثل پاییز

سلام

سال نو مبارک و امیدوارم تعطیلات بهتون خوش گذشته باشه.

تعطیلات شلوغی داشتم. سفر، مراسم عقد یکی از نزدیکان و البته عیددیدنی. در کل تعطیلات خوبی بود و خوش گذشت.

این روزها احساسات متنوعی را تجربه می کنم. گاهی شادی، گاهی لذت، گاهی بی خیالی، گاهی نگرانی، گاهی احساس تلخی، گاهی عشق و گاهی سردی.

ولی چیزی که یاد گرفتم اینه که ذات انسان اینه. انسان چنان موجود ساده و در عین حال پیچیده، ظریف و در عین حال قوی، ترد و در عین حال سخت، احساساتی و در عین حال منطقیه که میشه چیزی به وسعت یک جهان را در یک لحظه از زندگیش جا داد.

خصلت انسانی چنین است. انسان بودن یعنی همین. هر لحظه متفاوت بودن. در جنبش و خروش بودن. گاهی خشمگین و گاهی مهربان بودن. گاهی آرام و گاهی شاد بودن. گاهی مهربان و گاهی سرد بودن.

اصلا انسان است و این موج ها، این تغییرها. اگه این گونه نباشه انسان نیست. زنده نیست.

زنده بودن همین اوج و فرود است. مثل بهار و پاییز. مثل رویش و بالندگی.

این روزها فهمیده ام از احساساتم و تغییراتش نگران و یا شرمنده نباشم. مهم این نوسانات نیست. مهم برآیند حس و حال توست که به کدام سمت و سوست.

و اگه این برآیند مثبت و به سمت بهتر شدن باشه چه اهمیتی داره گاهی بدخلق، خشمگین یا سرد باشی؟

پیوست: در تعطیلات سفری به استان لرستان داشتیم. گزیده ای از عکس ها در ادامه مطلب است. 

  

آبشار بیشه

کوهستان سبز و سکوت

 

قلعه فلک الافلاک در یک روز بارانی