اون مردهایی که باید حتما بابا بشند...
سلام
بعضی از مردها حتما باید بابا بشند. اون دسته از مردهایی که صبور و مهربوند. بزرگمنشند. یک دل دارند به وسعت دریا. ریزبین و بهونه گیر نیستند. راحت و آسون می گیرند.
اون دسته از مردهایی که حامی بودن را با فضول بودن و دخالت کردن قاطی نمی کنند. اون هایی که پشتیبانند. اون هایی که وقتی کودک زمین می خوره به جای این که بهش بگند چرا فلان چاله را ندیدی یا چرا به حرفم گوش ندادی که از این طرف نرو و... بچه را بغل کنند و تو آغوش گرم و مردونه شون جاش بدهند و بگند می دونم درد داره ولی زود خوب میشه.
اون مردهایی که وقتی با کودک بازی می کنند. قد و همسن همون میشند. مثل بچه می خندند، اشتباه می کنند، یک جاهایی کم میارند و می گذارند کودک ببره. اون هایی که بچه شون رقیبشون نیست و بردن از یک بچه 6 ساله حس کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی را بهشون نمیده!
اون مردهایی که حس مهم بودن، عزیز بودن، توانا بودن را در کودکشون تایید می کنند. بهشون اجازه پرواز می دهند و از دور نظاره شون می کنند و لبخند می زنند. اجازه می دهند بچه تجربه کنه و در عین حال بهشون این حس را می دهند که هر جوری بشه دوستشون دارند. اون مردهایی که اصلا بلد نیستند سرکوفت بزنند و مدام ترس از این ندارند که پایه های صندلی قدرتشون یک کم بلرزه!
اون مردهایی که مدام در حال قدرت نمایی و شاخ و شونه کشیدن برای زن و بچه نیستند. اون هایی قدرت در روح، دل و چشم و طرز نگاهشونه نه در ماهیچه های بازو و تارهای صوتیشون!
اون مردهایی که برای بچه شون شخصیت مستقل قائل هستند و مدام انتظار شنیدن چشم و اطاعت محض ندارند. اون مردهایی که در درون این قدر ترسو نیستند که اگه کسی بهشون «نه»گفت فکر کنند که کنار گذاشته شدند و یا به عنوان رییس خونه ابهتشون خدشه دار شده!!!
اون مردهایی که بوسیدن، در آغوش کشیدن و نوازش کردن را بلدند. تعداد «دوستت دارم» گفتن هاشون را نمی شمرند مبادا بچه لوس بشه و اقتدار را با خشونت اشتباه نمی گیرند.
اون مردهایی که میشه بهشون تکیه کرد بدون ترس از این که باید در مقابل محبتی که می کنند حتما در عوض چیزی براشون داشته باشی.
اون مردهایی که بلدند تحسین کنند، تشویق کنند و بهت حس مهم بودن بدهند بدون این که حس کنند از مهم بودن خودشون چیزی کم شده.
اون مردهایی که مثل یک چشمه جوشان در دل کوه می مونند. گرم و زلال و در عین حال محکم.
این مردها باید حتما بابا بشند. نه یک بار. چند بار. این مردها باید حتما بابای یک دختر هم بشند. بابای یک دختری که از کودکی حس کنه چه قدر زن بودن خوبه. چه قدر به خاطر همینی که هست دوست داشتنی و خواستنی و عزیزه و چه قدر می تونه توانا باشه.
اگه از این جور مردها هستید خواهش می کنم حتما بابا بشید وگرنه لطفا در حق بشریت لطف کنید و تاج سلسله کیانیان را بگذارید زمین و بابا نشید!
سلام.
مث همسر من.
چشمش نزنم،جون میده واسه بابا شدن.یه بابای عالی.ویه همسر خوب.
ولی دختر نه.تورو خدا دیگه بچه نه.
همون بابای پسراخوبه.
میدونی بابای من تا چند وقت قبل از همین باباها بودش ک لیاقت پدر شدن دارن...اما باهاش قهرم الان
با اینکه قهریم دلم نمیاد خوبیهاشو نادیده بگیرم
بابای عزیزی ک بیشتر وقتا منو فهمیده جز اینبار ک پای یکی مثه خودش در میونه
اردیبهشتی جان دلم واسه بابام تنگ شدش:(
آخه الان وقت نوشتن این پست بود؟همش بیست و چهار ساعت از اعتصابم گذشته:)
راستی پاراگراف آخر یعنی خیلی باحال بودش واسش اس میکنم یه ذره کرم درونم تغذیه بشه اجرت با ملائکه ساکن طبقه یکی مونده به پنت هاوس بهشت
خوبه که موقع قهر کردن خوبی ها را می بینی. ولی تعجب می کنم اگه پدرت این گونه است پس چرا قهر؟
سلام خانم اردیبهشتی عزیز
چقدر این نوشته به دلم نشست. البته بگم تمام نوشته هاتون به دلم می شینه ولی این یکی یه جوره دیگه بود. با اجازتون می خوام تقدیمش کنم به پدر عزیزم که تمام سالهای زندگیم (از زمانی که یادم میاد تا حالا ) همینطور حامی من بوده و هست.
شیوا
برای پدر خوبت سلامتی و طول عمر آرزومندم
چه خوب گفتی
سلاااااام
عااااااالی بود...
خوش به حال این بچه و تبریک به این پدر
و آفرین به نویسنده عزیز
موافقم
همه جانبه ایده آل بود....
ایده آل گرایی هم خوبه
خیلی مردها با پدر شدنشون کم کم صبور میشن
درسته ولی باید یک نموره آمادگی درونی داشته باشند. اگه استعداد بالقوه ای نباشه که بالفعل تبدیل بشه صدتا بچه هم به دنیا بیاد باباهه بی حوصله، بهانه گیر و خشنه!
قهر تنها چیزیه ک ب ذهنم میرسه...
من قهر را تایید نمی کنم. به جاش به نظرم بهتره کمی سرسنگین باشیم.
عااااااالی بود. کیف کردم از این توصیف بابای خوب.
و یک روزی من با اشتباهم حماقت بزرگی کردم و این افتخار رو نصیب کسی کرزم که به هیچ وجه لایقش نبود
عوضش مهردخت مادر فهمیده و مهربونی داره
من به پاراگراف اخر عمل میکنم پس
یافت می نشود گشته ایم ما
هستند. اگرچه کم
وای اینجور بابا نعمت بزرگیه .... هرچی میخوندم تو دوروبرجستجو میکردم چنین کسی پیدا نکردم فکر کنم تو دنیای واقعی کم بشه چنین پدرهایی رو پیدا کرد
هستند. من دیدم. اگرچه کم هستند. کاش تلاش کنیم و پسرانی تربیت کنیم که چنین پدرانی بشند.
اگه پیدا کردید نشون ما هم بدید لطفا.
کاش بابای من بابا نمی شد
سلام دوست من الحق که زدی تو خال ،.. کاش آنان که باید بخوانند آن را بخوانند
بااجازه مطلبت رو کپی کردم تو گروهی که هستم با نام خودت تا بقیه دوستانم هم استفاده کنن.. راضی باش
منبع ذکر بشه هیچ مشکلی نیست
به قول جناب خان اخی...
سلام
گفت تا زن نگیری بچه دار نمیشی
نوشته زیبایی بود. مطمئنا من هم بابای خوبی میشدم. ولی هرچی دکتر و دوا درمون کردم افاقه نکرد. متاسفانه بچه دار نمیشم. آخرین دکتری که رفتم آب پاکی رو ریخت روی دستم
خانم اردیبهشتی عزیز اجازه میدین مطلبتونو تو یه گروه تلگرام که همه مامان وبابا هستند لینک کنم؟
عزیزم لینک دادن یا انتشار مطلب با ذکر منبع هیچ اشکال نداره
خوشحال هم میشم.
سلام
یکی از خصلت هایی که فکر می کنم هر زن و مردی قبل از والدین شدن باید کسب کند، پذیرش بدن خود، جنسیت خود و زندگی جنسی ست.
متاسفانه مهر و محبت و صبوری و تما خصلت هایی که بر شمردید در عین لازم بودن برای پرورش یک فرزند کافی نیستند. کما اینکه کم نیستند پدر و مادران فهیم و از جان گذشته ای که در سن بلوغ فرزندشان - چه دختر و چه پسر - تبدیل به موجوداتی بی دست و پا و گنگ می شوند که نمی دانند با بلوغ فرزند باید چه کنند. خیلی ها حتی در برابر سئوالات کودکانه فرزندشان در مورد نحوه تولد و شکل گیری نوزاد به همین حالت دچار می شوند!
شیرین جان منم نگفتم کافیه! ولی لازمه!
البته من صفت از جان گذشته را خیلی نمی پسندم
می دونی شیرین جان مسائل جنسی یک تابوست در فرهنگ ما! و این باعث شده بهترین پدر و مادرها هم با وجود اگاهی یک ترس نهانی نسبت بهش داشته باشند. نسبت به گذشته باز داره بهتر میشه ولی جای کار خیلی داره.
اون جمله اخر در مورد مامان نشدن هم درسته دیگه؟
چشم من مامان نمی شم
سلام
خیلی مطالب جالب و درستی نوشتید . لطفا زن هایی که باید مامان بشن را هم بنویسید .
بله. در فرصتی مناسب
خیلی عالیه و متاسفانه خیلی آرمان گرایانه
معمولا آدمهایی که این طوری نیستن بیشتر بچه دارن
متاسفانه
سلام
طبق معمول! داشت اشکم در میامد
من عاشق بابامم
اما اون هیچکدوم از این خصوصیات خوب را نداره
و دقیییییییییقا برعکسه
ولی من فکرکنم به دنیا اومدم تا براش دعا کنم!
تا شاید بهتر بشه
دلم میگیره براش اگه من را نداشت خیلی بدبخت تر بود
یه پست براش نوشتم
تا اشکم درنیومده برم ناهار!!
مرسی بابت این پست مرسی
خدا پدرت رو رحمت کنه
ممنون عزیزم.
صنم جان شما در درجه اول برای خودت و تعالی خودت به دنیا اومدی. این را به یاد داشته باش
چقدر زیبا بود. یاد پدرم افتادم و اینکه چقدر حامی و مهربونه.
ولی این باباها بدجوری آدم رو هوایی میکنن و اگه شوهرت مثل اونها نباشه خیلی آسیب روحی میبینی . درست مثل من
لطفا اگه همچین مرد کامل و خوبی پیدا شد منو بهش معرفی کنید میخوام فرزند خونده ش بشم!!!
سلام
من با همه ی حرفاتون موافقم جز اون خط آخرش
خدا با اون بزرگی و عظمتش و قدرتش به اون دسته ی دیگه از مردا این اختیار رو داد ک بابا بشن و این امکان رو از اونا سلب نکرد
اونوقت آیا درسته ک بگیم اگه بابا نشن در حق بشریت لطف کردند؟
با این وجود پس چون خدا به اونا اجازه ی بابا شدن میده در حق بشریت ظلم میکنه؟
آیا لازمه ما جای خدا تصمیم بگیریم؟
و خودمونو جای خدا بزاریم؟
متنت خیلی حس قشنگی داشت و قطعاً خیلی ها ک مث من هنوز ازدواج نکردن با خوندنش سعی کردند بغضشون رو فرو ببرند
شاد باشید
خدا غیر از دستگاه های تولید مثل و امکانش به انسان قدرت ها و امکانات دیگه ای هم داد. یکیش قدرت انتخابه! یکیش انگیزه تلاش برای بهتر شدنه.
این که خدا امکان هر چیزی را بالقوه در ما نهاده باشه که دلیل نمیشه به هر صورت و به هر قیمتی بالفعلش کنیم.
درسته جان هر انسانی ارزشمنده و به همون قدر جان کودکی که با ناتوانی یا نقص عضو یا مشکلات خاصی به دنیا میاد و یا نه در خانواده ای مشکل دار و معتاد و ....
ولی این که اصلا به دنیا نیاد دست ماست. این که مشکلی به مشکلات جهان اضافه نشه دست ماست.
من به شدت مخالف این هستم که کسی که بیماری ارثی و سختی در خانواده و فامیل داره صرف داشتن امکان تولیدمثل بچه دار بشه.
چرا خنده و گریه؟
سلام
با اجازه تون یک نکته دیگر را اضافه می کنم و آن مردی ست که گریستن را بلد است
یکی از چیزهایی که بیش از همه در همراه زندگی ام دوست دارم دیدن آن آبی عمیق و اقیانوسی اش است که گاهی به خروش می آید.
بله! چه قشنگ گفتی. گریستن. واقعا برای یک مرد توانایی محسوب میشه
سلام
از ما که گذشت جوانتر ها گوش کنند.
یعنی شما جوون نیستید؟
بابای من! بابای من :)
درود بر بانوی اردیبهشتی
متنتون هم به لحاظ حسی هم منطقی قابل درک هست اگر با همسرم آشنا نمیشدم قطعا میگفتم چقدر انسانی آرمانی رو به تصویر کشیدین اما حقیقتا ایشون از همون بابای خوب و آرمانی هست که توصیفش کردی .... کاش زیاد بشن از این باباها
عااااااالی
خدایا به آنکس که چنین بابایی دادی چه ندادی؟ کاشکی بچه های من هم چنین بابایی داشتن
واقعا! خودش یک دنیاست
اینقدر جذاب می نویسی که تصمیم گرفتم تا اولین پست وبلاگتو بخونم.
از آشنایی با شما بسیار خرسندم
لطف داری عزیزم
سلام
همین امروز وبتو یافتم
مطالبتی که میزارید عالیه به خصوص سن من که تازه میخوام تصمیم های مهم بگیرم و به زندگی و شخصیتم شکل بدم
پس بابای من جز باباهای خوبه تازه خیلی ویژگی های بیشترم داره ولی سرحجاب گیر میده وگرنه دیگه حرف نداشت
چه عالی چنین پدری دارید. در نهایت هیچ کس ایده آل نیست.