آیا این حقیقتا یک امتیاز است؟

سلام

به تازگی خواننده وبلاگ خانومی شدم که تقریبا همسن خودمه. قلم شیوایی داره و بازدیدکننده هم زیاد داره. اکثر مطالبش را دوست دارم و باهاش موافقم ولی چند روز پیش در مطلبی که نوشته بود از واژه ای استفاده کرده بود که باعث شد من جا بخورم. مسلما این از همون واژه هایی است که انسان از گذشته خود به همراه داره و گاهی ناخودآگاه ازش استفاده می کنه چون استفاده آگاهانه ازش برای یک حرفه ای به نظر درست نمیاد.

شاید به نظر شما واژه ساده ای بیاد ولی برای من ثقیله.

واژه چی بود؟ «داهاتی»

ایشون این واژه را برای توصیف کسانی استفاده کرده بود که بدسلیقه هستند و حس خوبی نسبت به اون چه که حقیقتا هستند، ندارند.

ولی برای من استفاده از این واژه، اونم به این معنا یک کم سنگینه. آیا شهرنشین بودن یک مزیته؟ واژه شهری به معنای کار درست بودن، روشنفکر بودن، باسلیقه و با فرهنگ بودنه؟ که در مقابلش واژه داهاتی به معنای بدسلیقه و کوته فکر و بی فرهنگ بودن استفاده میشه؟

احتمالا همه ما تا به حال واژه شهرستانی را از دهان خیلی ها در توصیف ساکنین سایر شهرها غیر از تهران شنیده ایم! شهرستان به معنای واحد بخش بندی جغرافیایی که از استان کوچک تر و از بخش بزرگتر است. یعنی هر استان از چندین شهرستان تشکیل شده است. من جمله خود تهران (کلیک)

ولی چه طور شده که در ذهن مردم ایران به خصوص تهرانی ها به این صورت شکل گرفته که تنها شهر ایران تهران است و بقیه شهرستان؟!

این گونه است که تهرانی ها به سایر شهرها فخر می فروشند و شهرهای دیگر به روستاها و شهرهای کوچک تر و ... این گونه است که شهرنشینی یک مزیت است و محل فخرفروشی و اهل روستایی بودن به معنای سطح پایین بودن از همه لحاظ.

غیر از تقسیم ناعادلانه امکانات، ثروت و فرصت های شغلی و تحصیلی در کشور ما یکی از دلایل افزایش شهرنشینی و مهاجرت های بی رویه به شهر می تونه همین باشه. همین فخرفروشی های بی دلیل و ناآگاهانه.

مشکلات روستاها به خاطر عدم دسترسی به امکاناتی هست که شهرنشین ها دارند و نه به این خاطر که ذاتا از شهرنشین ها کهتر باشند.

خیلی از شهرها و روستاها تاریخ و فرهنگی غنی تر از شهر تهران دارند. اون وقت چه طور است که ساکن تهران بودن یک فخر و امتیازی هست که با پشت چشم نازک کردن و نگاه از بالا به پایین نسبت به ساکنین و اهالی سایر شهرها روا می داریم؟

تنها چیزی که از نظر من امتیاز است، شعور است و آگاهی و مهارت درست زندگی کردن که خیلی از شهرنشین ها و تهرانی ها فاقد اون هستند.