ما انسان های سرسری...

سلام

چند روز پیش داشتم یک کتاب می خوندم که به اختصار درباره فلسفه ابن سینا نوشته بود. هر چه قدر بیشتر می خوندم بیشتر شگفت زده می شدم. از اون جایی که ابن سینا تسلط کامل بر پزشکی و علوم زیستی داشته فلسفه اش بسیار آمیخته با مسائل پزشکی و فیزیولوژی است. چنان به زیبایی و مهارت درباره آناتومی بدن و مسائل فیزیولوژی پرداخته بود که به سختی میشه باور کرد که در قرن چهارم – پنجم هجری توانسته به چنین دانشی دست پیدا کنه! بسیاری از علومی که خود ما ایرانی ها نادانسته به علمای اروپایی نسبت میدیم!

داشتم فکر می کردم در اون زمان که به اندازه سرسوزنی هم از امکانات و تکنولوژی امروز خبری نبوده چه طور ابن سینا تونسته چنین مسائل باریک و دقیق و ظریفی را با این همه دقت و صحت کشف کنه؟!

شاید بشه این جوری جواب داد که ابن سینا و دانشمندان اون زمان به دقت و با صبر و حوصله مشاهده می کردند، بعد روی مشاهداتشون تامل و سپس تعقل می کردند و سعی می کردند روابطی بین مشاهداتشون پیدا کنند. چنین با دقت و به ظرافت این مشاهدات و تامل و تعقل را انجام می دادند که بدون استفاده از مظاهر بارز تکنولوژی چیزهایی را کشف کردند که به نظر من انسان قرن بیست و یکم بسیار شگفت و عجیبه!

ولی امروز ما چه می کنیم؟!

ما این قدر عجول و دمدمی هستیم که اصلا وقت نمی گذاریم که با دقت مشاهده کنیم. همه چیز، نه فقط مسائل علمی، همین اتفاقات و برخوردهای روزمره را سرسری نگاه می کنیم و به هیچ وجه روش تامل نمی کنیم و سر چند صدم ثانیه تعقل کردن و تفکر کردن روش (تازه اگه باشه!!!) تصمیم گیری و انتخاب می کنیم!!! و مشکل بزرگتر اینه که سر این تصمیم و نتیجه گیری سرسری هم تعصب و پافشاری به خرج می دهیم و با شدت و حدت می خواهیم به همه ثابت کنیم که چه قدر درست میگیم و چه قدر حق با ماست!!!

ما انسان های سرسری و سبک سر عصر تکنولوژی!

ما وقت برای هیچ چیز نداریم! حتی برای فکر کردن! تعقل کردن! چیزی که ما را از حیوان برتری داده و تنها وجه تمایز ماست!

ما امروزه سرسری مشاهده می کنیم، سرسری تامل می کنیم و سرسری تعقل می کنیم!

این جوریه که زندگی و رفتار و برخوردها و انتخاب های ما هم سرسری شده...