جادوی هری پاتر

سلام

فکر کنم چند روز بعد از امتحانات کنکور بود که با هری پاتر آشنا شدم. با دوستم رفته بودیم کتاب بگیریم. دیدم هی سراغ این کتاب را می گیره. ازش که پرسیدم چه کتابیه کلی تعریفش را کرد. این قدر که وسوسه شدم و من هم یک کتاب مثل اون خریدم. اولین کتابی که از هری پاتر خریدم و خوندم هری پاتر و حفره اسرار بود و همون دم جادوی هری پاتر من را تسخیر کرد...

سالیان ساله که کتاب های تخیلی با چاشنی سحر و جادو و امور اسرارآمیز طرفداران خودش را داشته ولی میشه به جرات گفت در سال های اخیر هیچ کتاب تخیلی به اندازه هری پاتر طرفدار اون هم در مقیاسی چنین  وسیع نداشته... این همه کلوپ و هوادار و سایت... از لوازم و اسباب های مربوط به این داستان بگیر تا حتی تست روانشناسی و گروه بندی و ...

چرا؟! چرا جادوی هری پاتر این قدر سریع همه را طلسم خودش کرد؟!

جوابش اینه که با وجود این که دنیای خیالی و سحرآمیزی که جی. کی. رولینگ ساخته این همه با دنیای ما آدم های عادی یا به قولی مشنگ ها فرق داره ولی در واقع داستان هری پاتر داستان زندگیه... قهرمان هاش از جنس مردمند... با همون عواطف و احساسات و دل نگرانی ها... با همون اشتباهات و خطاها... خشم ها و ترس ها و شخصیت ها...

هیچ بزرگنمایی اغراق آمیزی در شخصیت های داستان نیست. هیچ فاصله ای بین زندگی قهرمان ها با مردم عادی نیست. هیچ صفر و صدی نیست! آدم های خوب داستان الهه خوبی و پاکی و بی عیبی نیستند و آدم های بد داستان نماد مسلم و مسجل شیطان. زبان داستان ساده و روانه، مثل زبان زندگی مردم عادی. شعار دادنی در کار نیست. همه چیز رنگ زندگی داره. مثل زندگیه. جایی که شخصیت های داستان باید بمیرند، می میرند. بی رحمانه، مثل زندگی. انتهای داستان یک پایان خوش کلیشه ای نیست! شخصیت های محبوب داستان با بی رحمی می میرند. سیریوس، دامبلدور، لوپین، تانکس و فرد! این عین زندگیه... هیچ تصنعی در کار نیست.

شخصیت ها هم از جنس خودمون هستند. با احساساتی شبیه خودمون. جایی که هری می ترسه واقعا ترسش را نشون میده، جایی که متنفره کینه و عداوتش را نشون میده، جایی که خشمگینه فریاد می زنه و جایی که قلبش می لرزه، مثل یک نوجوان گیج و سردرگم میشه! شخصیت های خوب داستان نقاط ضعف و تیره خودشون را دارند. هری یک پسر خیلی خوب و بدون عیب نیست. قانون شکنی می کنه، از دستورات سرپیچی می کنه و از حد و مرزها رد میشه! گاهی گستاخی می کنه، تنبیه میشه و باز همون کارهای سابق را با شدت و پافشاری بیشتر انجام میده! دامبلدور شخصیت محبوب و خردمند و دانای داستان گذشته تاریک و سرزنش باری داره... از اول چنین عاقل و جا افتاده نبوده و هنوز هم تا آخر عمرش با وجود هوش و داناییش نقاط ضعفی داشته...

توی داستان هری پاتر یاد می گیریم که افرادی که با ما فرق دارند لزوما بی احساس و سنگدل و خبیث نیستند! فقط با ما متفاوتند! اون ها هم احساساتی شبیه ما را تجربه می کنند. مثل ترس و عشق... دراکو مالفوی با وجود دشمنی مداوم و منش متفاوتش جایی که می تونست هری را لو نداد... واقعا بد نبود... کیچر با وجود بدجنسی و سرپیچی آشکارش  در نهایت احساسات رقیقی نسبت به کسانی داشت که اون را می دیدند و باهاش مثل آشغال برخورد نمی کردند... ریگولوس بلک با وجود اعتقادش به اصیل زادگی و تفاوتش با برادرش جونش را داد تا اشتباهش را جبران کنه... در حالی که برعکسش برادرش با همه خوبیش جونش را به خاطر یک اشتباهش از دست داد... و در انتها اسنیپ که این همه مورد نفرت هری بود و باهاش تنش و برخورد داشت بیشترین کمک و فداکاری را براش کرد... این نشون میده انسان هایی لزوما متفاوت با ما به معنای بد بودن صددرصد نیستند. اون ها هم احساساتی شبیه ما را تجربه می کنند...

یاد می گیریم افراد برای عزیزانشون دست به هر کاری می زنند. پدر لونا برخلاف عقایدش برای نجات دخترش مستاصلانه هری را تسلیم مرگخوارها می کنه و از طرف دیگه مادر دراکو برای رسیدن به فرزندش به اربابش خیانت می کنه و براش مهم نیست که چنین دروغ خطرناکی بگه... اون فقط پسر عزیزش را می بینه و برای سالم نگه داشتنش هرکاری می کنه... همون طور که مادر هری برای پسرش جونش را میده...

اما ولدمورت چی؟! اون که دیگه نقطه مثبت نداره! اتفاقا اون هم از جنس مردمانی از دل جامعه است. تام ریدل نماد افرادی از جامعه است که دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی یا بهتره بگم جامعه ستیزی هستند.

کسانی که هیچ وجدان یا اصول اخلاقی ندارند. همدلی و پشیمانی و رافت براشون تعریف شده نیست. احساسات و عواطف کمرنگی دارند یا اصلا ندارند. بی نهایت سنگدل و بی وجدان هستند.  در کمال خونسردی آدم می کشند و جنایت می کنند. ولی در ظاهر بسیار خوش برخورد، فریبنده، چرب زبان و  زیرک هستند. تمام داستان تام ریدل عین حقیقته! سنگدلی و شرارت کودکیش، چرب زبانی و محتاطی دوران مدرسه، فریبندگی و دلرباییش و بی رحمی و شقاوتش در کشتن پدرش و ... همه ریشه در واقعیت داره...

داستان هری پاتر  با وجود این همه نماد آشکار از جادو و دنیای متفاوتش در حقیقت برخاسته از وجود و ذات ماست. چون از ماست بر دلمون می نشینه و ما را به دنبال خودش می کشونه و مثل  زندگی خیلی جاها ما را غافلگیر می کنه...

داستان هری پاتر داستان انتخاب هاست...

مهم نیست که چه گذشته تاریکی داشتی یا ذره ای از روح شیطان در وجود توست، مهم نیست که در گذشته مرگخوار بودی یا مهم نیست جلوی یک پیرمردِ ناتوانِ بدون چوب دستی ایستادی، مهم نیست که ترسیدی و جا زدی و رفتی ... مهم انتخاب نهایی توست که معلوم می کنه تو چه ذاتی داری... این انتخاب هاست که از پیتر پتی گرو یک خائن می سازه و از ریگولوس بلک یک قهرمان...

داستان اشتباهاته...

داستان اشتباه ولدمورت که پیشگویی را کامل نشنید و عجولانه به دنبالش رفت. داستان اشتباه اسنیپ که سریع مضمون پیشگویی را به اربابش گفت و عمری پشیمون شد. داستان اشتباه والدین هری که به دوستی ضعیف النفس اعتماد کردند. داستان اشتباه هری که به یک رویا اعتماد کرد و  ناخواسته باعث مرگ سیریوس شد. داستان اشتباهات بی انتهای ولدمورت...

 داستان زندگیه...

زندگی هایی که خیلی شبیه زندگی ماست... عده ای از ما شبیه رون شوخ طبع و ساده و بی آلایش ولی کمی ترسو و دمدمی مزاج هستیم... یک عده مثل هرمیون (یا هرمایونی) قانون مدار، عقل گرا و در عین حال شجاع و قاطع و یک عده مثل هری شجاع، قانون شکن، بی آلایش با قلبی پاک و بی پروا و با حسی از الهام و شهود...

داستان زندگی خیلی از ماهاست، داستان انتخاب های اشتباه و درستمون، تاوان هایی که براش می دهیم و در نهایت جهت و خطی مشیی که انتخاب می کنیم... تصمیم های سرنوشت سازی که می گیریم و مسیرهایی که برمی گزینیم و درش قدم می گذاریم...

جی. کی رولینگ داستان زندگی خیلی از ماها را نوشته برای همینه که جادوش این همه موندگار شده...

پیوست: بگم من از فیلم های هری پاتر اصلا خوشم نمیاد! یک جورایی به روند داستان و مخصوصا شخصیت هری پاتر خیانت شده تو فیلم هاش!