سوپرمن ها در مقابل نانازها!

سلام

یادش بخیر یک استاد داشتیم عادت داشت هر صفت، ویژگی یا اختلالی را روی نمودار 0 تا 100 بیاره! مثلا وزن را در نظر بگیرید. ایشون معتقد بود عدد 50 نماد تعادل و حالت ایده آل و خیلی عالیست. بعد صفر را کم اشتهایی و کم وزنی شدید و 100 را پراشتهایی و چاقی مفرط و خطرناک تعریف می کرد.

یک روز بحث به مردان کشید و این که چه مردانی برای ازدواج مناسب ترند!

ایشون گفت اگه هورمون مردانه را نماد خصلت مردان بگیریم مردانی که هورمون های مردانه شون خیلی زیاده 100 هستند که بهشون میگیم سوپرمن! و اونهایی که هورمون های مردانه کمی دارند را در جایگاه صفر در نظر می گیریم که این دسته از مردان زیادی نانازند!!!! همه خندیدیم! بعد ایشون عدد 50 را مثل همیشه نشون داد و گفت این جا هم که مرد ایده آله! اکازیون و فول آپشنه! همچین کسی نداریم! اصلا نیست! دنبالش نگردید!!!

باز ما خندیدیم.

بعد ایشون گفت مردانی که هورمون های مردانه زیادی دارند یا همون سوپرمن ها از قدرت بدنی و اقتدار بالایی برخوردارند. همون تصویری که از مردان سنتی در ذهن همه است. ولی این دسته از مردان احساسات زیادی ندارند. توان همدلی و درک و محبت ورزی ندارند. این مردان به شدت لجباز و یک دنده و خودرای هستند. هیچ وقت نظر همسرشون و دیگران را نمی پرسند و دیگران مجبورند تصمیم های اون ها را قبول کنند. مثلا یک روز سرشون را زیر می اندازند میرند خونه می خرند و نظر زن و بچه و هیچ کس را هم نمی پرسند. به گونه ای نظرشون را به همه تحمیل می کنند.

مردان ناناز، بر خلاف اون ها بسیار احساساتی و ملایم هستند. خوش سخن هستند و شنونده خوبی هم هستند. درک و همدلی دارند و خوب می دونند زنان چه می خواهند و به چه علاقه دارند. ولی از اون طرف اون قاطعیت مردان سوپرمن را ندارند و بسیار هم ترسو هستند.

در آخر گفت: صفر و صد که خوب و بهنجار نیست. اون 50 هم که عمرا پیدا کنید، حالا بین دو رنج بین صفر - پنجاه و پنجاه – صد (یعنی کسانی که در رنج 20-45 و 65-80) قرار می گیرند به نظرتون کدومشون برای زندگی مشترک و ازدواج بهترند؟!

همهمه ای شد! خیلی ها گفتند 65-80 و یکی از دوستان خیلی پرشور گفت مرد باید زن را حمایت کنه و قوی باشه!

این وسط من یک دفعه گفتم به نظر من اون 20-45 ها بهترند.

استاد گفت درست میگی! این مردها برای زندگی بهترند. چون بیشتر احساس و درک و همدلی دارند و چیزی که برای زنان مهمه را متوجه می دهند و  بهشون می دهند.

بعدها وقتی این موضوع را برای آنا تعریف کردم، گفت درست میگه. زنان امروزی که دیگر نیاز به حمایت و سرپرستی مالی ندارند و خودشون وجهه اجتماعی و توان مالی دارند چه نیاز به کسی دارند که احساساتشون را در نظر نگیره و خودرای و لجباز باشه؟! زنان امروزی که خودشون می تونند زندگیشون را بچرخونند، به دنبال کسی هستند که از لحاظ احساسی درکشون کنند، اون ها ببینند و باهاشون مشورت کنند. اون ها دیگه نیازی به آقا بالاسر ندارند...

پیوست 1: این نظر استادمون بود. من صحت و سقمش را نه تایید و نه رد می کنم.

پیوست 2: روز چهارشنبه خونه آنا با دوستی دعوت بودیم! آخرهای مهمونی این قدر شوخی کردیم خندیدیم که نفهمیدیم زمان چه جوری گذشت!!! بعد که برگشتم خونه بدجوری احساس شادی و شیطنت می کردم!